Na dziedzictwo, jako jeden z elementów kultury, należy spojrzeć przez pryzmat jego potencjału ekonomicznego i możliwości kreowania gospodarki lokalnej i regionalnej. Krajobraz kulturowy, szczególnie promowany i ceniony przez ludność miejscową i przyjezdnych stanowić może również obiekt dziedzictwa. Niewątpliwie jest nim region uprawy kawy w zachodniej Kolumbii. El Eje Cafetero - zadeklarowany obiektem dziedzictwa kulturowego przez UNESCO stał się jednym z najbardziej popularnych destynacji turystycznych w tym kraju. Region turystyczny Eje Cafetero, przedstawiany jest często jako przykład zrównoważonej gospodarki opartej na istniejących zasobach naturalnych i dziedzictwie kulturowym w krajobrazie andyjskim zachodniej Kolumbii. Władze departamentów i municypiów „kawowych” w przyjętych planach i programach rozwoju turystyki w regionie, uznając wyjątkowość cech społecznych, gospodarczych i krajobrazowych tej części kraju wspierają taki właśnie kierunek rozwoju (Martinez, 2006), biorąc przykład z innych krajów i regionów świata, gdzie produktem eksportu jest właśnie turystyka (Getino 1993). Celem artykułu jest analiza i ocena wpływu rozwoju turystyki kulturowej na rozwój regionu tradycyjnie rolniczego, gdzie dominowała uprawa kawy.